Odpoczynek, zakochani i nowy semestr

Jest i ona. Nowa notka, która niestety po raz kolejny przybrała postać zblokowaną. No cóż... tylko w ten sposób mogę nadrobić zaległości. Jak wiecie, każdy mój wyjazd do domu kończy się czasową śmiercią świata wirtualnego poprzez chwilowe zamknięcie laptopa, tak więc napisanie kolejnej notki graniczy z cudem:) Stąd ta przerwa na blogu.

Stwierdzam, że odpoczęłam:) Oczywiście nie nacieszyłam się domem i najchętniej nie wracałabym w ogóle. To tak na marginesie:) No, ale czekały obowiązki. Jakoś nie mogę pojąć, że dopiero co uradowana wracałam z ostatniego egzaminu a tu już kolejny semestr rozpoczął się z dniem dzisiejszym.

Stwierdzam też, że ostatni czas był dla mnie bardzo trudny. I to nie tylko ze względu na egzaminy. Musiałam podjąć kilka ważnych decyzji, co nie oznacza, że przyszło mi to z łatwością. Mam wrażenie, że podejmowanie istotnych decyzji nie jest moją mocną stroną. Mając ciągły mętlik w głowie zastanawiałam się: "Czy dobrze wybrałam? Czy to dobra droga? A co jak będę żałować?" W takich cięższych momentach jedyne co mi pozostaje to przyjąć z wdzięcznością niezastąpione wsparcie MOJEGO M. Tak wiele dobra od niego otrzymuje. Sama jego obecność i trwanie przy mnie jest wielkim darem. W prawdzie ponad 200 km stąd, ale jest. Czułam to we wszystkich trudnych chwilach, które nas otaczały i teraz też to czuję. Do tej pory zastanawiam się jakie mocne on musi mieć nerwy i ile spokoju w sobie, aby znieść te wszystkie moje nastroje. Ja ciągle narzekałam, on ciągle mnie mobilizował. Ja ciągle się załamywałam, on ciągle mnie podnosił. Jestem mu tak bardzo wdzięczna za tę cierpliwość, szczególnie w ostatnich tygodniach.

Na szczęście ten trudny czas zamknął się wraz z Dniem Zakochanych, który spędziliśmy w domu, przy filmie i czekoladkach. Niby taki zachodni wymysł, ale dla nas jest kolejną okazją aby cieszyć się i świętować. Po za tym jest dniem jak każdy inny, choć trochę odmiennym. Lubimy się w tym dniu obdarować jakimś prezentem, więc i w tym roku nie mogło być inaczej. Po pokoju rozchodził się zapach kwiatów, a ja patrzyłam na jego zdjęcie oprawione w ramce i pluszowego misia. Kiedy wyszedł, otworzyłam symboliczną walentynkę, aby poczuć lekko szklące się oczy. Niby takie proste słowa, które tak często słyszę, a za każdym razem przeżywam je na nowo.

Kocham Cię.

Właśnie tak minęło mi ostatnie 9 dni. Spokojnie i błogo:)

P.S. Marzy mi się już taki widok. Byle do wiosny:)